cando o libro xa semellaba achegarse á súa forma final definitiva (aínda que tal vez nada sexa definitivo nas edicións dixitais) (o ritmo desta frase é intencionadamente paralelo ao de dúas estrofas de ulises), aparece este novo poema, “os soños de tuñón“.
engado a versión inicial e mais, cando vou preparar a páxina principal póñoo xa en verso e métolle as primeiras modificacións.
o poema é unha escusa para reflexionar sobre os espazos de indeterminación (as referencias imprecisas dos textos que deixan ocos para os engadidos do momento da lectura), ademais de para evocar algúns espazos (algúns tempos) deses que aínda que nunca fosen propios si que o son porque o son da memoria colectiva.

nota: esta é a versión do poema publicada o 18/01/2016