dous poemas nas orixes

Xa teño impresa unha segunda versión dos textos. Empecei a botarlles un ollo e apenas mudei unha palabra aquí, un verso aló.
Isto podería querer dicir dúas cousas non necesariamente contraditorias: unha, que o libro xa está case rematado; outra, que preciso deixalo pousar un tempo antes de volver revisalo.
O que si vai quedando claro é que os dous textos que serviron de xermolo ao libro (“hai festa” e “no muíño“) acaban por resultar bastante alleos ao resto do libro. Xa que logo, como primeiro paso, vounos recluír ao final, antecedidos por un título que deixe máis ou menos claro o que fan alí.
Nun futuro… veremos.