na maioría dos meus libros, explícito ou non, hai algún texto a modo de arte poética. nalgún mesmo hai máis de un. este texto que engado hoxe quere ser algo así.

epitafios para un poeta inexistente

era demasiado novo e cría
que a literatura era un artificio

cando se fixo maior
comprendeu
que a literatura é
un artificio

tentou reducir o mundo
a versos mínimos
porque non sabía que as palabras
que faltan
son as que alargan a paisaxe

quixo afundir
raíces en terra estraña
ou non tanto
non tanto afundir
digo
ou terra
porque a poesía muda
navega

tentou que o verso
cobrase forma de pedra

non para lanzala
na fronte do poderoso
senón para crebar
a impasibilidade do espello

deseñou unha paisaxe
na pel tersa da balea