o sábado pasado estiven en moaña na presentación de pel con pel.
hai dous detalles que fan que estas presentacións sexan ben diferentes ás de sempre: unha é que se fan en horas de sol e a outra é que o público está composto por pais, nais e moitos nenos pequenos.
da vez pasada, en compostela, o auditorio era grande e por iso houbemos ler os textos nun pequeno estrado, con atril e micro. eu teño nese libro un texto algo difícil de ler en alto porque é bastante fragmentario e xoga con varias voces. e, a pesar de que foi emocionante para min, non quedou tan ben a lectura.
o do sábado foi diferente. había menos xente, o sitio era máis pequeno e escollín non usar o micro e ler diante da xente, pegadiño á primeira fila. e o resultado foi moito mellor. hai tempo diría que habería que preguntar ao público para saber se saíra ben. pero agora aprendín a lelo nas caras, nos ollos que me miran mentres leo, que sorrín cos fiusssssss e bummmmmm do poema.
así que podo dicir, sen dubidalo, que foi unha lectura preciosa (grazas, estevo, polo adxectivo).
hai algunhas fotos no blog de editorial galaxia. pero eu teño algunha máis. mirade: