ir ao contido →


mapas para describir a ausencia
derrotas

 

I

 

respiro
de
vagar

e co aire atraveso
mares
montañas

o espacio que separa
os nosos
(propios)
silencios

 

null

 

apreixei o teu ollar
cun golpe de man

detiven a túa boca
no medio da maré
canda a miña

no medio do vento
impasíbel
na fiestra
bate
no medio
e medio da noite

 

null

 

no medio da noite
fomos felices

apalpamos cada intre
dos nosos corpos salgados

memorizamos todas
as letras da soidade

pecharei a túa boca
con sal con cal e canto
na miña

mordereiche o veleno
da pel
o sangue acedo

e pola mañá
desprendereime das sabas
con esforzo

e debaixo da auga
cumprirei cos rituais

marcharei cando aínda
non espertes

procurarei en van
todo o día
os teus pasos na rúa

 

null

 

deitada sobre mapoulas
núa
cuberta de paxaros

 

null

 

de madrugada
a sala tínxese co neon da rúa

verde
vermello
verde
vermello

eu
no sofá

pausa

vermello
verde
vermello

 

null

 

agárdote

chegarás de certo
esta noite

amarasme coas mans
coas plumas

cos infindos paxaros da túa boca

 

null

 

nunha caixa de madeira
gardo
voces que amei

a lembranza dun corpo
antigo e fráxil

no escritorio
unha carta
datada en 1927

recendos e follas

dúas lembranzas

a imaxe de algo morto

 

null

 

dóeme unha muller
no corpo todo

hai unha muller
nos meus ollos pechos

 

null

 

porque hei amarte

coñecerei cada recanto teu

as bágoas

porque has encher a calma
cos sons da túa lingua

porque beberemos
xuntos
os zumes do insomnio

 

null

 

e fuxirás co devalo

e deixarás o meu corpo
gris

trazado
de cicatrices

 

null

 

 

II

 

1.

A gaiola non ten móbeis
pero nós somos capaces
de acubillarmos nela a quietude
pudorosa mudez

a gaiola é unha estrutura aberta
unha torre sen cruces
nin murallas
erguendo-se nalgun lugar dos páramos

 

2.

para que cerimonia se desenvolva
ordenadamente
e o final sexa doado
cubriremos con area
os restos do naufraxio

cunchas e argazo han borrar
todo signo desta morte silenciosa

para un deus
non hai eternidade

un deus non é
efémero nin doente

para un deus todo é formoso e bon e xusto
e nós
sombras esvaídas

 

null

 

 

III

 

esta mañá
ao espertar
pasoume unha tristeza

e agora estou
que non podo chorar
nin mesmo bágoas

 

null

 

onde foi
aquela sombra
de longos cabelos

onde foi

perdeuse polas rúas
de cidades sen nome

deixoume só

eu e mais o meu
corpo afogado
nunha praia detida

 

null

 

un xardín de lilas
agocha á que cala
cando é noite
e todo está dito

 

null

 

cando a chuvia
marche
hanos deixar
nus sobre a area

só o frío conterá
o perfil dos corpos

dous cadavres
aterecidos

sal e ondas

 

null

 

no escenario
a chuvia bate no seu rostro
mentres se ergue dende os pés e cae
fino alla notte

 

null

 

mora en min
a escuridade

e perdín as palabras
coas que pronunciar a dor

escribo poemas
coma balbuce un neno

vou por este mundo
ás apalpadas
procurando un recanto
coa miña forma

un sitio
onde descansar en paz

amén

 

null

 

un poema
para a muller
sombra
que saúda dende o peirao
o home que hai anos
partiu para a guerra

 

null

 

non marches
déixame pousar
no teu colo

aloumiña
o meu cansazo

furga entre as miñas
plumas grises

limpa o meu corpo
de feridas e silencios

 

null

 

na fin do mundo
unha muller
cando o tempo era
tan longo
que no cabiamos dentro

sorría mais
lembro
no rostro
o pesar seu pola distancia

como está na foto
sobre o moble da sala

 

null

 

a rafa villar

o vento arrandea
as pólas
núas
das árbores
de todas as fragas que
acadan os meus ollos
dende aquí
pola fiestra
do meu cuarto de agonías

null

 

as cidades que percorro
existen só
na memoria da pedra

nas melodías dunha trompeta con sordina

ou violín ou acordeón
iso depende

null

 

no hay nada más bello
que lo que nunca he tenido…

apalpei
as súas bágoas

o seu sorriso a me
afogar
coma un beixo

amei o seu
rostro
como lembranza
dun fillo
perdido no tempo

e as súas mans pechas
cando durme

null

 

…nada más amado
que lo que perdí

memorizo
a túa partida

é un oco no meu rostro

unha canción ao lonxe
batendo polos corredores

null

 

sempre esperei
carta túa

e agora xa non teño
a quen pedir perdón
por non ser humano

por non amar abondo
o mar

a muller

o trebón

null

 

conto na parede
do baño azulexos
un
dous
tres

o cuarto está roto

o quinto ten debuxados
os mapas da miña morte

null

 

unha espera
lenta e obscena
vaise
polos corredores

unha imaxe chea de imaxes
debrúzase
mais e mais
cara á inocencia

(metro les hales)

null

 

transitei centos de cidades

chorei
en case todas as linguas

null

 

enumero as cousas
que querería dicir
e non lembro

a palabra necesaria

conto fatigas
coma látegos

teño a lingua
inchada dos afogados

e en cambio non morro
aquí
na habitación en penumbras

null

 

amámonos
coa beira do pudor
o pudor da calma

bicámonos a obsesión

delimitamos
a desidia

fomos agonizando
na barca que paira

paira

preamar

null

 

procuro
o amor
nas linguas
máis puras

sombras
sutís
nunha rúa deserta

procuro
o perfil dun amor
en toda paisaxe

null

 

alí onde deixaches
abandonado o desexo

alí bate o mar

pole pedra

null

 

afundo na noite
coa dozura da gamela na tormenta

(autorretrato II)

null

 

busco o meu corpo
nas esquinas desertas
nos hospitais

null

 

limpas do meu rostro
os restos da derrota

purifícasme coa lingua
a lingua profanada

porque has amarme

hasme ter piedade
ou afecto

has desexarme
unha noite e outra non

porque me miras