ir ao contido →


derrotas
a coruña (galiza), espiral maior, 2004
vi premio de poesía concello de carral
isbn: 978-84-95625-89-2
derrotas

 

(selección de textos)

 

 

un soño

 

vela a diario

ela agocha baixo as roupas
(pensas)
unha figura fermosa

non da fermosura
perfecta dunha deusa
senón a perfecta fermosura que cabe
nas mans
talvez a máis perfecta
que nunca nas túas mans
imaxinaches

mais leva no rostro
toda a distancia nos ollos
toda a distancia

unha noite sóñala
co preciso erotismo dos pequenos xestos

ao día seguinte
adiviñas baixo a túnica
a fermosura exacta dun paxaro
entre as mans
e no seu rostro
en toda a distancia dos seus ollos
unha pequena
marca
daquel soño daquela fantasía

foi froito do desexo

ou ela realmente
entrara nas túas mans pola noite
e ao día seguinte
decidiu esquecelo

 

null

 

as palabras do oráculo

 

se ves no oráculo
afundirse a túa senda
por territorios neboentos
non temas
non deixes vencer
a túa alma pola pálida incerteza

non ten o oráculo
a clarividencia dos deuses
mais a palabra
orgullosa
dos seus sacerdotes

e eles son humanos
coma a túa dor
e o seu camiño tamén presaxia
tempos de exilio

ademais as palabras
(es poeta e sábelo)
non son máis ca miraxes
construccións aproximadas
sombras difusas
literatura

 

null

 

de construcción

 

para manter a memoria
daquel que morre
poñer en palabras a súa imaxe
o seu corpo
a soidade

cal o medo da perda?

palabras para fixar os recordos no espazo

mais a memoria precisa
paisaxes nas que deterse
vento

leo nun xornal
a morte dunha muller que amei

relata os seus últimos anos
e morreu consumida por unha enfermidade

foramos amantes clandestinos
hai no xornal unha fotografía
desenfocada

releo o artigo
fala dunha muller á que nunca vin

(inventar con palabras
a memoria dunha muller)

a memoria é un instante
de acougo

(reconstruír
con palabras
a espera)

a memoria é un deserto
unha paisaxe arrasada

a muller do xornal sorrí na foto

a memoria é
unha postal das rúas da infancia
tras o bombardeovunha paisaxe
enceguecedora

 

null

 

a patria

 

non poderás abandonar
dicía o poeta
a cidade aínda que marches
e percorras todos os camiños

a patria vai contigo
e mesmo que os camiños traian
novas paisaxes ceos diversos
e a terra
que te viu nacer non permaneza
percorrerás sempre
aqueles territorios
e falarás a lingua
dos teus xestos
e no ollar
cando chove
medrará aquela mesma herba

 

null

 

haiku (II)

 

nos muros resoa
o eco xordo
de que me amabas

 

null

 

arte poética (IV)

 

cal a necesidade
de falar dun mesmo
no poema?

recendemos mellor
cá terra despois da chuvia?

levamos no rostro as cores do outono?

somos acaso máis fermosos
que cada amante novo de cavafis?

 

null

 

el sol del membrillo I (paisaxe)

 

non chegará o inverno
antes do final do poema

non caerán as follas
nin madurarán os marmelos