e o poema sobre magalhães
que no empeño por arrodear o mundo
e acadar as illas das especias
arribou sen sabelo
a terra de baleas

ou debería dicir
ao seu mar

 
era inverno árido
ou acaso non é posíbel
imaxinarlle outros veos
a aqueles territorios

 

imaxina que cres que o mundo
é máis extenso do que ditan os mapas

colles un barco
que é pequeno
se o comparas co horizonte

cal é a dimensión da túa certeza?

cal o límite da ousadía e do azar?

 

imaxina os ollos daquel home pequeno
ao chegar á araucanía

toda aquela vastidade erma

 

podes supoñelo
diante daqueles animais
a deambular na enseada inhóspita
e súa
e preciosa

 
pavor ou calma
nacería dos seus cantos?

 

pero o destino de magalhães
era aínda longo
e resistiu
a aquela harmonía insólita
e continuou viaxe incerta

ou acaso albiscara
ante aqueles seres ilimitados
a fronteira do seu valor

 

partiu

puxo proa máis ao sur
na teima do paso procurado

 
atopouno
e herdoulle o seu nome

e nomeou pacífico
o océano que había ao cabo

 

imaxínate coas forzas no límite
despois de atravesar
todo o mundo coñecido

e ao contornar as marxes
descubrir outro horizonte
aínda máis esgotador

 

aquel novo mar enfrontou magalhães

e dobregouno tamén

pero morreu sen sabelo

 

no estrondo da batalla
na lanza que o atravesa
volveu escoitar
o canto das baleas

música de fondo para a mágoa
de quen morre privado da certeza
de que aquel fose
ou non
o seu horizonte

 

>> xa case
>> magalhães resiste
>> do papel (magalhães 1)
>> axustes aquí e alá
>> magalhães escoita o canto da balea
>> versión inicial