epitafios para un poeta inexistente

era demasiado novo e cría
que a literatura era artificio

cando se fixo maior
comprendeu con alivio
que a literatura é
artificio

quixo reducir o mundo
a versos mínimos
porque as palabras que faltan
son as que alargan a paisaxe

quixo afundir
raíz en terra estraña
ou non tanto
non tanto afundir
digo
ou terra
porque a poesía muda
navega

tentou que o verso
cobrase forma de pedra

non para lanzala
na fronte do poderoso
senón para crebar
a impasibilidade do espello

deseñou unha paisaxe
na pel tersa da balea