chora meu meniño
chora

quen che vai dar a teta?

se túa nai vai na fábrica
na folga
na cola do paro

teu pai no sindicato
no mar do norte

 

o todo silencio escuro
a envolver
o teu só silencio feble

o espazo no que medras
o mundo
contendo a respiración

 

o día xa marchou

e na escuridade pecha
podes sentir
dous corpos a abalarte
con sonos intranquilos

 

igual mañá non hai
pan

pero hai xermolo

 

que túa nai
limpa na casa dos ricos

frega as sobras da farta

e teu pai escribe currículos
que son papel
mollado

 

e no silencio
sentes medrar

apreixas
calquera fío de luz
de chuvia ou gris
a esvarar polas contras

 

procuras
os sons da rúa

do mar

o canto da balea
que fai coas túas
bágoas
un acorde
algo disonante

 

e se túa nai
cose botóns por milleiros

teu pai na barricada

e ao chegar a tarde
regresan

cansos como de arar

co son do vento
o repenique
da chuvia nas costas

 

dorme
meu meniño
dorme

que haberá recendo
a caldo limpo
e pan de onte

se o mollas
enchóupase
como unha idea

e medra e quita
a tristura

 

mira a luz
como se escorrega
polas contras

e o arrolo
da balea

dorme
soña meu meniño

imaxina
que se abre a fiestra
e co aire salgado
alá no final vén
un horizonte

>> versión inicial